Sven's Barista

Ze hadden net hun huis verkocht en vaste baan opgezegd. Klaar voor een enkeltje Curaçao. Voor een leven als horeca-ondernemers onder de tropische zon en langs de felblauwe zee. Net op dat moment kwam de voormalig sigarenzaak in Oldenzaal vrij. Sven en Zamora zwichtten voor het kleine, hoge pand aan de Grootestraat. Groot genoeg voor een knusse espressobar waar het Oldenzaal nog aan ontbrak. En die overzeese droom? 'Misschien. Ooit. Maar nu even niet.'

Thuis in de horeca

Na een paar jaar als bedrijfsleider te hebben gewerkt bij de horeca-groothandel vond Sven het tijd om zijn eigen koers te gaan varen. In de horeca uiteraard. De branche waar hij zich altijd al had thuis gevoeld.

Het plan was om naar de andere kant van de Atlantische Oceaan te gaan. Om daar zijn eigen zaak te gaan runnen. Of dat een koffiebar of lunchroom moest worden, wist hij nog niet. Dat was van latere zorg.

De sigarenzaak die een espressobar werd

Maar een ondernemersverhaal zou geen spannend verhaal zijn als het volledig volgens plan zou verlopen. Een aantrekkelijk aanbod dichtbij huis gooide namelijk roet in het Caribische avontuur: Curaçao werd verruild voor Oldenzaal en de sigarenzaak voor een koffiebar.

'Wat voor espresso wil je?'

Toch kwam zijn liefde voor koffie kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Al ver voordat Sven zijn ondernemersplannen smeedde, meldde hij zich aan voor een koffiecursus. Uit interesse voor het nieuwe onbekende.

Hij kwam terecht op de De Koffieschool. Het walhalla van koffiegoeroe Joost Leopold. Een plek waar je je kunt verzadigen met kennis over de boon die zich niet met louter zoet, zuur of bitter laat beschrijven. De gewone enkele espresso bestaat dus ook niet. ‘‘Wat voor espresso wil je? Zoet-bitter, bitter-zoet, bitter-zuur of zuur-zoet?’ ik hoor het Joost nog zo zeggen,’ vertelt Sven.

De open blik van een vrije geest

Onwetend maar met open blik waande hij zich in de wereld van koffie. Een mindset die hem heeft gebracht tot wat zijn espressobar nu is. Een knusse escape in de stad waar hij de koffieliefhebber meeneemt de wereld over. Van Colombia naar Ethiopië en van Peru naar Indonesië. Iedere dag heeft hij een andere boon of blend op de machine.

De kokosmakroon

Maar dat is niet de enige reden voor een stop bij zijn bar. De geur van zoete, warme kokosmakronen verleidt iedere voorbijganger. Met een brede lach vertelt Sven over de zoektocht naar dat smeuïge lekkers bij de koffie. Een combinatie die de Twentenaar maar wat graag ziet. Want, koffie met een kaal gat is als monchoutaart zonder kersen.

Het begin was er sneller dan de kokosmakroon zelf: hij wist vooral wat hij níet wilde. Zo deed de stroopwafel hem denken aan een droog Maria-biscuitje en was een ieniemienie stukje boterkoek als plagiaat. Een no-go. Het draaide namelijk niet alleen om kwaliteit maar ook om onderscheidenheid. Het moest anders zijn dan het lekkers van de barista-buur.

En dat lukte. Na drie jaar. Onvoorstelbaar maar waar.

De Randstad als inspiratiebron

Het 'anders willen doen' brengt hem vaak naar de grote stad. Hij gaat altijd samen met Zamora. Zijn vliegende keep en eeuwige rechterhand. Amsterdam, Haarlem en Delft zijn geliefd. Daar komen immers de trends het eerst aan wal en worden ze het makkelijkst geïntroduceerd.

Neem de hippe cold-drip koffie. Een luttele achttien uur drupt het koude water gestaag op de gemalen koffie. Een genot voor de koffiepurist. Al betwijfelt hij of het bij hem een hardloper zal worden. Menig Oldenzaler vindt een espresso ook prima. Noem het tevreden met dat wat goed is. ‘Het moet beter dan thuis maar zonder gekke fratsen,’ aldus Sven.

             "Koffie met een kaal gat is als monchoutaart zonder kersen"

De oplossingsgerichte optimist

Sven is de ondernemer die zich niet snel van de wijs laat brengen. Een ware optimist die spatjes krijgt van ge-ja-maar. Het doemdenken ligt hem overduidelijk niet. Zelfs niet tijdens lockdowns. Een periode waar de gezelligheid onder heeft geleden, maar zijn creativiteit niet. Met een lach kijkt hij terug op het koffie bezorgen aan huis met de NewYork pizza fiets. Liefhebbers maakten er volop gebruik van. ‘Het kon niet in onze eigen bar, dus bezorgden we het aan huis.’

Toch is hij blij dat het vertrouwde sociale leven weer terug is: vanouds koffie drinken buiten de deur. Voor de een is het een ochtendritueel, de ander maakt er een uitje van. Zoals het stel uit Bergen op Zoom. Iedere keer doen ze zijn espressobar aan als ze in De Lutte op de camping staan. Een eer vindt hij. Tevreden klanten zijn hem immers dierbaar. Het is de reden dat hij iedere ochtend met plezier de deur uitgaat. ‘Tuurlijk is een goede omzet belangrijk, maar een compliment over de espresso of cappuccino? Blijer maak je me niet.’

             "Ontslag nemen is het beste wat ik ooit heb gedaan"

Durf, doe en deins niet terug

Hoe zijn zaak er over tien jaar uitziet weet hij niet. Hij deinst niet terug voor het onbekende, maar is de pluk-de-dag man die rechtsom gaat als het linksom niet lukt.

Neem het verhuisplan naar het warme Curaçao. 'We hadden alles al geregeld, maar kwamen in Oldenzaal terecht.' Spijt dat het plan niet verliep zoals gepland heeft hij allesbehalve. ‘Ontslag nemen bij mijn vorig werkgever, is echt het beste wat ik ooit heb gedaan.'