Waanzinnig-wit landschap

Witte weilanden met bevroren molshopen. Takken versierd met glinsterende rijp. Ik word er net zo blij van als groene weilanden met Jerseys in de zomer. Raar? Nee.

Met de boerderij ben ik namelijk onderdeel van het landschap. Het landschap dat dient. Niet alleen mij overigens. Maar ons allemaal. Dier of wereldburger. En dat wat je dient, is je dierbaar. En daar ben je trots op. Ieder seizoen opnieuw.

Want, waar de haag fazanten en patrijzen beschermt, zijn de houtwallen een fijne escape voor reeën. En daar houdt het niet op. Neem de weilanden die m'n Jerseys te eten geven, de bijen die ervoor zorgen dat we niet alleen tig groene kleurvariaties zien. En laten we ook de immense eiken niet vergeten. De luchtzuiveraars.

In de herfst maakt de natuur zich op voor de winter. De rustperiode. De oogst is immers binnen. Er is geleverd. Gediend. Niet dat het in de winter volledig stopt. Voor m’n Jerseys betekent het weliswaar een paar maanden geen vers gras, maar de houtwallen blijven net als de haag.

Een landschap in rust is niet minder waardevol. En een koud winterlandschap niet alleen fijn voor het vaste nummer aan het einde van het jaar: de familie-wandeling met kerst. Integendeel. Wees er trots op. Ongeacht de mate waarop het je dient. Want, eeuwig oogsten bestaat niet. En, zeg nou zelf: steevast hetzelfde uitzicht, dat zou toch ook vervelen?

Kees